ਅੱਜ ਦੋਸਤੋ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਇਕ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਇੱਕ ਆਲਸੀ ਬੰਦੇ ਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਉਸ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਆਲਸਪੁਣਾ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਇਕ ਦਿਨ ਕਹਿੰਦੀ ਜਾ ਕੇ ਪਨੀਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਗੰਦ ਕੱਢਿਆ ਭੋਜਨ ਦਾ ਮੇਰਾ ਜਾਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਮੈਂ ਆਪ ਚਲੀ ਜਾਨੀ ਆਂ ਬੰਦਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਬੋਲਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਕਰੇਂਗੀ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮਾ ਨੂੰ ਆਪੇ ਕੱਢ ਆਉਂਦਾ ਗੰਧ ਪਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਇਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਚਲੀ ਜਾਨੀ ਆਂ ਪੌਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦੌਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਲੰਘੀ ਤਾਂ ਛੜੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖਤੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਫੇਰ ਨੰਗੀ ਧੀ ਉਹ ਛੜੇ ਬੈਠੀ ਤਿੱਨ ਜਾਣੇ
ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਇੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਮੁੰਡਾ ਹੋਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਤੁਸੀਂ ਕਾਹਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਨਾਨੀਆਂ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਕਦੀ ਚੇਨਾਨੀ ਨ੍ਹੀਂ ਵੇਖੀ ਗੱਲਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਛੜਾ ਕਹਿੰਦਾ ਜੇ ਜ਼ਨਾਨੀ ਵਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਪੈਂਦੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਂ ਖਾਣੀਆਂ ਮੈਂ ਚੱਲਿਆਂ ਉਹ ਕੁੜੀ ਸੋਚਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛੀਂ ਲੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕੁੜੀ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਮੁੰਡਾ ਕਹਿੰਦਾ ਭਰਜਾਈ ਉਦੋਂ ਵੇਲੇ ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਛੜੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਐ ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਬੜੀ ਸਕੀਮੀ ਹੁੰਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜਾਂਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਲਾਲਚ ਦਿੰਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਦੂੰ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਕੁੜੀਆਂ ਕੱਵਾਲੀਆਂ ਆਈਆਂ ਉਹ ਛੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁਣੇ ਭਰਜਾਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਤੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਠੀਕ ਨਿਯਮ ਮੈਚ ਜੀਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਗੰਦ ਘਟਣਾ ਹੈ
ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਹੀ ਗੰਦ ਕੱਢ ਦਿੰਨੇ ਸਾਡਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਾਰ ਸੁਗੰਧ ਕੱਢਣ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਇਹ ਪਾਸੇ ਛਾਵੇਂ ਜਾ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੀ ਤਿਉ ਤਿੰਨੇ ਗੰਦ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਜਦੋਂ ਦੰਦ ਕੱਢ ਥੱਕ ਕੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦੇ ਉਹ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਚੋਂ ਪੰਜਾਂ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਪਤਾ ਲੱਗਜੂ ਚਹੁੰ ਪੰਜਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਦੱਸ ਤਿੱਨ ਵਾਂਗ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਸਮਝ ਜਾਂਦੇ ਸਾਨੂੰ ਇੰਨੇ ਉੱਲੂ ਬਣਾਇਆ ਉਸ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮਿਲਦੇ ਦਿਓ ਫੇਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੀ ਹੈ ਉਹ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਛੜੇ ਮੂਧੇ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਤਿੰਨੇ ਜਣੇ ਇੱਥੇ ਪਰ੍ਹਾਂ ਧੱਕ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਮਗਰੋਂ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਘਰੇ ਭੱਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
