ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਇੱਕ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ ਜੋ ਜੈਵਿਕ ਮੂਲ ਦੀਆਂ ਖਾਦਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖਾਦ ਖਾਦ, ਹਰੀ ਖਾਦ ਅਤੇ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਘੁੰਮਣ ਅਤੇ ਸਾਥੀ ਲਾਉਣ ਵਰਗੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ. ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 20 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਰਹੇ ਖੇਤੀ ਅਮਲਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵਜੋਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ 70 ਮਿਲੀਅਨ ਹੈਕਟੇਅਰ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਕੁੱਲ ਗਿਣਤੀ ਦਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ ਹੈ। [1] ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਅੱਜ ਵੀ ਵੱਖ -ਵੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ
ਦੀ ਮਨਾਹੀ ਜਾਂ ਸਖਤੀ ਨਾਲ ਸੀਮਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ.ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਲਈ, ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਇਰੇਥ੍ਰਿਨ ਅਤੇ ਰੋਟੇਨੋਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਖਾਦਾਂ ਅਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਮਨਾਹੀ ਹੈ. ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਪਦਾਰਥ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਤਾਂਬਾ ਸਲਫੇਟ, ਐਲੀਮੈਂਟਲ ਸਲਫਰ ਅਤੇ ਇਵਰਮੇਕਟਿਨ. ਜੈਨੇਟਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸੋਧੇ ਹੋਏ ਜੀਵ,
ਨੈਨੋਮੀਟੀਰੀਅਲਸ, ਮਨੁੱਖੀ ਸੀਵਰੇਜ ਸਲੱਜ, ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਨਿਯਮ, ਹਾਰਮੋਨਸ ਅਤੇ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਵਿੱਚ ਐਂਟੀਬਾਇਓਟਿਕਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਰਜਿਤ ਹੈ. ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਦੇ ਸਮਰਥਕ ਸਥਿਰਤਾ, ਖੁੱਲੇਪਨ, ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰਤਾ, ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰਤਾ,ਸਿਹਤ, ਭੋਜਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਲਾਭਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਦੇ
methodsੰਗ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਆਰਗੈਨਿਕ
ਐਗਰੀਕਲਚਰ ਮੂਵਮੈਂਟਸ (ਆਈਐਫਓਏਐਮ) ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਮਾਪਦੰਡਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, 1972 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਛਤਰੀ ਸੰਸਥਾ ਹੈ. ਜੈਵਿਕ ਖੇਤੀ ਨੂੰ “ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਖੇਤੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਥਿਰਤਾ, ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉਪਜਾility ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਜੈਵਿਕ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ. ਜੈਵਿਕ ਕੀਟ ਨਿਯੰਤਰਣ, ਮਿਸ਼ਰਤ ਫਸਲ ਅਤੇ ਕੀੜੇ -ਮਕੌੜਿਆਂ ਦੇ ਪਾਲਣ -ਪੋਸ਼ਣ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਜੈਵਿਕ ਮਿਆਰ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਪਦਾਰਥਾਂ
